माझा हॅप्पीटूयू

काल माझा पैला हॅप्पीटूयू होता. मी चांगला मोठ्ठा एक वर्षाचा झालोय म्हटलं आता. तर हॅप्पीटूयूची भेट पाहिजे म्हणून मी हट्ट करून बघितला, सगळी अपूर्ण पोष्टं पूर्ण करीन असं प्रॉमिस गवराईकडून मिळवायचा, पण तिने काय दाद नाही लागू दिली. रोज भेटत नाही ते ठिकंय, पण म्हणजे आमचा हॅप्पीटूयू पण विसरायचा म्हणजे फारच. आमी नाई जा बोलणार. एकदम कट्टी फू. बारा वरशे बोलू नको म्हणाव. मी चिल्लोय.

चिल्लोय म्हणून डिक्लेयर केलं तरी बघत नाई कोणी आमच्याकडे. खूप खूप चिल्लोय मी. सॉरी म्हटलं तरी कध्धी कध्धी बोलणार नाही तिच्याशी.

नवीन अंगा करणार, सजवणार असं प्रॉमिस केलंय गवराईने. पण मी चिल्लोय.

मी सॉल्लिडच चिल्लो म्हणून मग गवराईने केक बनवला माझ्यासाठी:

सजवणार म्हणजे काय काय करणार ते विचारायला पाहिजे तिला . ही बाई म्हणजे ना ...
काय काय सांगावं बरं हिला ...
तुमच्याकडे काही सॉल्लिड आयडियाची कल्पना आहे मला कसं कसं सजवता येईल म्हणून?

**************************************************************************

संगणकक्षेत्रात असून सुद्धा मी कित्येक वर्षं झोपलेलीच होते ब्लॉग बाबत. रोजच्या कामातल्या बोरिंग तांत्रिक गोष्टींविषयी काही खरडण्याची माझी इच्छा नव्हती, आणि दुसरं काही सुचत नव्हतं. म्हणजे सुरसुरी आली की मी लिहायचे काही तरी, पण ते माझ्या वहीत. एकदा बराहा वापरून बघितलं, आणि देवनागरीमध्ये इतक्या सहज लिहिता येतंय हे बघून खूश झाले. मग उत्साहाने हा ब्लॉग बनवला. ब्लॉगविश्वातल्या दिग्गजांएवढ्या dedication ने, नियमित लिहिणं मला जमत नाही, पण म्हणून काय आम्ही ब्लॉग खरडूच नये?

ब्लॉग सुरू करताना काही गोष्टी डोकयात होत्या. एक म्हणजे ब्लॉग डायरीला पर्याय म्हणून लिहायचा नाही. डायरी ही अगदी मनातल्या गोष्टी लिहिण्याची जागा असते. आपल्याला काय वाटतं आहे, हे नोंदवण्यासाठी. जसं वाटलं तसं, raw उतरवण्यासाठी. कुणाजवळंच बोलता येणार नाही अश्या गोष्टी बिनदिक्कत लिहिण्यासाठी. त्यामुळे ब्लॉगवर वाचकांसाठी डायरी लिहायची नाही हे तर नक्की.

दुसरं म्हणजे रोज नियमित लिहिणाऱ्यांविषयी मला आदर आहे, पण हे आपल्याला झेपणाऱ्यातलं नाही याची खात्री होती. त्यामुळे ब्लॉगवर रतीब घालायचा नाही - रोज / दर आठवड्याला इतके पोस्ट पाडलेच पाहिजेत असं टार्गेट ठेवायचं नाही.

एवढं भव्यदिव्य (!) उद्दिष्ट घेऊन ब्लॉगायला सुरुवात केल्यामुळे आज त्याच्या वाढदिवसाला मी जाम खूश आहे. वर्षभरात एवढी आबाळ सोसून हे बाळ जिवंत राह्यलंय, आणि कुणालातरी इथे खरडलेलं वाचावंसं वाटलंय म्हणजे ग्रेटच.