लखलख चंदेरी तेजाची न्यारी दुनिया ...

डोळ्यात खुपणारे विजेचे दिवे नसणारी रोषणाई मला फार आवडते. सोय, परवडणं हे सगळे भाग बाजूला ठेवले, तर कुठे पणत्यांचा शांत उजेड आणि कुठे दिव्यांच्या माळांची भगभग असं वाटतं.  त्यामुळे दिवाळीची ’खरी’ रोषणाई म्हणजे माझ्या लेखी पणत्याच! अश्या दिव्यांचा मोठा उत्सव अनुभवायची अनेक दिवसांपासून इच्छा होती. शनिवारवाड्याच्या आणि सारसबागेतल्या दीपोत्सवाचे फोटो पेपरमध्ये बघितले होते, पण दीपोत्सव कुठे, कधी असतो त्याची नेमकी तारीख काही माहित नव्हती. दर वर्षी हे फोटो बघून “पुढच्या वेळी तरी हे अनुभवायला मिळावं” असं वाटायचं, आणि पुढचा दीपोत्सव पुन्हा पेपरमध्येच बघायला मिळायचा.

त्रिपुरारी पौर्णिमेला दीपोत्सवाला जाऊ या असं मैत्रिणीने (वेळेवर!) सुचवलं, आणि मग नेटवर शोधाशोध केली. शनिवारवाड्याचा दीपोत्सव बहुतेक दिवाळीत असतो. त्रिपुरी पौर्णिमेला सारसबागेजवळच्या महालक्ष्मी मंदिरात आणि पाताळेश्वराला दीपोत्सव असवा असं फोटोंवरून समजलं. एवढ्या माहितीच्या आधारावर पाताळेश्वराला जायचं ठरलं. मंदिरांशी माझा तसा विशेष संबंध नसतो. त्यामुळे पुण्यात भर वस्तीत असणार्‍या या सुंदर ठिकाणी मी आजवर फक्त एकदा गेलेली होते! दीपोत्सव नसला तरी एक छान जागा बघायला मिळेल अशी आशा होती.

संध्याकाळी साडेसातच्या सुमाराला तिथे पोहोचलो, तर संपूर्ण जंगली महाराज मंदिर, पाताळेश्वर मंदिर आणि परिसर पणत्यांच्या प्रकाशात उजळून निघालेला होता. वर पौर्णिमेचा चंद्र आणि खाली लाखो दिवे अशी फोटूवाल्या मंडळींसाठी पर्वणी. बिनकॅमेर्‍याच्या आम्ही आपले मोबाईलवर फोटो काढले.

एवढ्या दिव्यांमध्ये थोडे आमचे पण लावून घेतले.

हे अनुभवण्यासाठी पुढच्या वर्षी पुन्हा इथे येणारच!