टिल्लू ट्रेक – केंजळगड

परवा माऊ आणि मी त्यांच्या “वायामाच्या” ग्रूपसोबत केंजळगडला जाऊन आलो. केंजळगड नेहेमी वाई फाट्यावरून महाबळेश्वरकडे जाताना बघितला होता, पण आम्ही गेलो ते भोरवरून. डोंगराच्या मध्याच्या जवळपास एक वस्ती आणि देऊळ आहे, तिथपर्यंत आता गाडी जाते. वस्तीतल्या शाळेच्या ओट्यावर नाश्ता केला. दहा – वीस घरं असतील इथे जेमतेम. त्यांच्यासाठी जिल्हा परिषदेची चौथीपर्यंतची शाळा. पण ती एवढीशी शाळा बाहेरून बघून एकदम आवडलीच. ज्यांनी कुणी बांधली आहे, त्यांनी मुलं खरंच शिकावीत म्हणून बांधलीय असं वाटलं. बाहेर मुलं डबा / मध्यान्ह भोजनासाठी बसणार तिथे प्रत्येक ताटासाठी वर्तुळ रंगवलेलं. पायर्‍यांवर चढता क्रम, उतरता क्रम असं लिहिलेलं. दारांवर स्वागताला बाल हनुमान आणि श्रीकृष्ण.आणि पायर्‍या चढू न शकणारे कुणी असतील तर त्यांच्यासाठी रॅम्पसुद्धा आहे या छोटुश्या शाळेला! (माऊच्या पुण्यातल्या शाळेला तरी आहे का रॅम्प? बघायला हवं!) शाळा भरलेली असतांना बघायला खूप आवडलं असतं.

 

निम्मा डोंगर बसने गेल्यामुळे चढायला थोडंसंच होतं. पण वाट एकदम मस्त रानातनं जाणारी, सगळ्या बाजूंना बघायला एकदम सुंदर, आणि ताजी ताजी सकाळची हवा त्यामुळे मज्जा आली. गड तसा छोटासा आहे. दोन चुन्याच्या घाण्या, एक पाण्याचं टाकं, बिना छपरा- खांबांचं देऊळ, एक गुहा. दहा पंधरा मिनिटात गडाला चक्कर मारून झाली सुद्धा.

खालची पाकेरेवस्ती, मागे रायरेश्वर

वरून रायरेश्वर, रोहिडेश्वर, कमळगड दिसतात, पाचगणीचं पठार थोडंफार दिसतं, धोमचं पाणी दिसतं. 

केंजळगड

धोमचं पाणी, मागे कमळगड. अगदी मागे पाचगणीचं पठार

क्षितिजावर अगदी धूसर रोहिडेश्वर

घाणा फिरवायचा प्रयत्न चाललाय :)

गडावरचं देऊळ?!

वाटेत काही पळस पूर्ण फुललेले, काही अजून झोपलेलेच दिसले. ही तीन अनोळखी फुलं भेटली:

खाली वस्तीमध्ये एका मोकळ्या जागेत खूप छोटी वासरं चरत होती. माऊ अर्थातच वासरांना भेटायला गेली, आणि वासरं पांगली. एकाही वासराला हात लावायला मिळाला नाही. पण (त्यांची आठवण म्हणून? ;) ) वासराचं शेण मात्र मिळालं. (तसं वाटेत आम्हाला पोपटाची पिसं सुद्धा मिळाली होती. ती बघितली, सगळ्यांना दाखवली, आणि कुणाला हवी त्यांना घरी न्यायला देऊन पण टाकली. पण वासराचं शेण मात्र सॅकमध्ये घालून थेट पुण्याला!!! :D)

येतांना वाटेत आंबवडे गावातला झुलता पूल, नागेश्वर मंदिर आणि कान्होजी जेधे, जिवा महाले यांच्या समाधी जमलं तर बघायच्या होत्या. नागेश्वर मंदिर सुंदर आहे. मस्त हेमाडपंती बांधकाम आहे. वाटेमध्ये गर्द झाडी, शेजारी पाणी. भर दुपारी सुद्धा आत एकदम थंडगार, शांत. पण इतक्या सुंदर मंदिराला भडक ऑईलपेंट फासलाय. :( वेळ कमी होता म्हणून दोन्ही समाध्या बघता आल्या नाहीत.

नागेश्वर मंदिर

मंदिराजवळ मिळालेलं मधाचं पोळं

थोडंसं चालून डोळ्यांना भरपूर मेजवानी असा हा मस्त टिल्लू ट्रेक झाला एकूणात.