Tuesday, December 29, 2009

गर्दभयोग

हल्ली पुण्यात गाढवं दिसत नाहीत फारशी. खूप दिवसांनी हे गोजिरवाणं पिल्लू बघायला मिळालं ...


पिल्लामुळे आमच्या जुन्या `गळाभेटी'ची आठवण जागी झाली.

मी दुसरी - तिसरीत असतानाची गोष्ट. आमची शाळा सकाळी सातची असायची. मोठा भाऊ तेंव्हा नुकताच स्कुटर चालवायला शिकत होता. एक दिवस शिकाऊ उत्साहाने तो मला शाळेत सोडायला तयार झाला. थोडाफार उशीरही झालेला होता निघायला. अजून त्याच्याकडे लायसन्स नव्हता आणि तेवढा सरावही नव्हता, त्यामुळे गर्दी, मोठे चौक, मामा असं सगळं टाळत आणि ‘शॉर्टकट’ने जायचं होतं. आमच्या ‘शॉर्टकट’ मध्ये एक मोठा मोकळा प्लॉट तिरपा ओलांडून जायला लागायचं. आम्ही रोज शाळेला जाऊन - येऊन तशी पायवाट बनवून टाकली होती.(हा प्लॉट म्हणजे न कसलेलं शेत होतं - खानदेशातली काळीभोर, लोण्यासारखी मऊ माती पावसाळ्यात त्याचं रूपांतर चिखलाच्या मोठ्ठ्या खड्ड्यात करून टाकायची. पण आता पावसाळा संपलेला होता, त्यामुळे तसं इकडनं जाणं सेफ होतं. तर भाऊ आणि मी निघालो स्कुटरवरून. प्लॉटपर्यंत व्यवस्थित पोहोचलो. हवेत सुखद गारवा होता. प्लॉट हिरव्यागार लुसलुशीत गवताने सजलेला होता. गवतावर पडलेलं दव अजूनच रोमॅंटिक मूडमध्ये घेऊन जाणारं. एकूण वातावरण एकदम प्रसन्न होतं.

तिथे चरणाऱ्या गाढवांच्या जोडीलाही सकाळचा हा प्रसन्नपणा जाणवला असावा. फारच खुशीत येऊन त्यांनी एकदम हिंदी सिनेमातल्या हिरो-हिरॉईनप्रमाणे एकमेकांच्या मागे पळायला सुरुवात केली. हिरोईन आमच्या स्कूटरसमोरून धावत पलिकडे गेली. पाठोपाठ येणाऱ्या हिरोला त्याच्या आणि प्रियेच्या मधली स्कूटर बहुतेक दिसलीच नाही. काय होतंय ते समजायच्या आत मी, स्कूटर आणि भाऊ जमिनीवर, आणि आकाशात हिरो अशी कोरिओग्रफी बघायला मिळाली. एक कोलांटी मारून हिरो तडक त्याच्या प्रियेपठोपाठ निघून गेला. स्कूटर चालू कशी होणार म्हणून भाऊ धडपडत उभा राहिला. ‘बजाज सुपर’वर कुठे ओरखाडा सुद्धा नव्हता. भावावरही नव्हता. माझ्यावरही नव्हता. (सायकल डबलसीट चालवायला शिकण्याच्या दुसऱ्या बंधूराजांच्या प्रॅक्टीसमुळे मला वाहनावरून पडण्याची प्रॅक्टीस होती.) दप्तरामधली पाटी फुटलेली होती या पलिकडे या घटनेला पुरावा नव्हता. पण ही‘गाढवांची परस्परभेट’ बरेच दिवस पुरली नंतर चिडवायला.

Tuesday, December 22, 2009

G चा टॅग

एव्हाना G ने आशा सोडून दिली असेल मी या टॅगवर काही लिहिण्याची. पण उशिरा का होईना, उत्तर टाकते आहे मी. (याची माझ्या मागच्या पुस्तकांविषयीच्या टॅगवर कार्यवाही न करणाऱ्यांनी दखल घावी)
एका शब्दात लिहायची आहेत ही उत्तरं, पण G ने मला टॅगलंय, आणि तिनेही थोडंफार स्वातंत्र्य घेतलंय उत्तरं लिहितांना, तर मी थोडं फाSSर स्वातंत्र्य घेतलेलं चालेल तिला असं गृहित धरतेय.


(सूचना ... कंसातले शब्द मोजू नयेत ... ती सर्व प्रकट स्वगतं आहेत)

****************************************************************
1.Where is your cell phone?
टेबलवर

2.Your hair?
घरभर
(प्रचंड गळताहेत सद्ध्या)

3.Your mother?
बेश्ट फ्रेन्ड

4.Your father?
बिच्चारे

5.Your favorite food?
(बरंच काही ... पहिले आठवली ती) गरम गरम भाकरी आणि खानदेशी भरीत.

6.Your dream last night?
रात्रीचं स्वप्न कधी आठवतच नाही मेलं :(
(म्हणून मग मी दिवसा परत स्वप्न बघते :D)

7.Your favorite drink?
ताक (ताजंच, आणि सायीचंच)

8.Your dream/goal?
हम्म ... इंटरेस्टिंग प्रश्न आहे. सद्ध्या तरी मला शेती करायची आहे.

9.What room are you in?
होम ऑफिस :(

10.Your hobby?
एका शब्दात??? वाचन, भटकंती, जमलंच तर फोटो, कधीतरी चित्र काढणं, मस्त संगीत ऐकणं, कोडी (आणि दोऱ्याचा गुंतासुद्धा) सोडवणे, कधीमधी लिहिणे ... ही कायम बदलणारी, मारुतीच्या शेपटासारखी वाढत चाललेली यादी आहे.

11.Your fear?
काही न करताच मरून गेले तर !

12.Where do you want to be in 6 years?
ठरायचंय अजून

13.Where were you last night?
आईकडे
14.Something that you aren’t?
diplomatic

15.Muffins?
ब्लुबेरी
(आंजीने घरी बनवलेले, आणि आवर्जून सगळ्यांसाठी ऑफिसमध्ये आणलेले)
16.Wish list item?
शेती

17.Where did you grow up?
भुसावळ, पुणे

18.Last thing you did?
टेरेसवरची कबुतरं हाकलली
19.What are you wearing?
आईचा ड्रेस

20.Your TV?
(नेहेमीप्रमाणेच) बंद

21.Your pets?
नाहीत :(
(सद्ध्या फक्त नवरा पाळते आहे)

22.Friends?
हायेत ना.
(नशीब लागतं असे मित्रमैत्रिणी मिळायला.)

23.Your life?
full of surprises

24.Your mood?
सुट्टी संपल्याच्या दुःखात

25.Missing someone?
हो ...
(missing + jealous ... नवरोबा माहेरपण + जास्तीची सुट्टी एन्जॉय करतोय आणि मी परत कामावर :( )

26.Vehicle?
वॅगन आर

27.Something you’re not wearing?
दागिने (नसती कटकट)

28.Your favorite store?
    १. व्हिनस (नवे कागद ,पेनं, वह्या, रंग यांची अनोखी दुनिया ... हळूच एक वही उघडून कोऱ्या पानांचा वास घेऊन बघावा. कुणाच्या हातात जाईल ही? हिच्यावर कोण काय लिहिल बरं?)

    २. किंवा मंडई (हसू नका. पण ताज्या भाज्या इतक्या सुंदर लावलेल्या बघणं हे सुद्धा एक सुख असतं. इतका ‘लेटेश्ट’ माल तुम्ही दुसऱ्या कुठल्या दुकानात बघितला आहे कधी? आणि इथे कितीही खरेदी केली, तरी कुणी तुम्हाला विनाकारण खर्चाबद्दल काही म्हणू शकत नाही. आईकडे मी भाज्या घेऊन आल्यावर त्या टेबलभर पसरून नव्या साड्यांकडे बघावं तसं त्यांच्याकडे डोळे भरून बघत बसायचे. :))

Your favorite color?
(सद्ध्या) हिरवा

29.When was the last time you laughed?
काल

30.Last time you cried?
मागच्या आठवड्यात

31.Your best friend?
आई
(सांगितलं की राव मघाशीच)

32.One place that you go to over and over?
आईकडे

33.One person who emails me regularly?
My manager!
(G चं चोरलेलं उत्तर ... सगळे एकाहून एक आळशी आहेत ... नियमित मेल कुणी पाठवेल तर शप्पथ. लग्नानंतर वर्षभराच्या आत तीन महिने परदेशात एकटी होते, तर नवरोबाने मोजून २ मेल पाठवल्या होत्या :( )

34.Favorite place to eat?
आत्ता पुण्यात वैशालीला जायला आवडेल.

****************************************************************

मी सुलभा, अनुक्षरे, तन्वी, महेंद्र, आळशांचा राजा आणि भानसला टॅगते आहे.

Monday, December 21, 2009

बेपत्ता

गेले दहा बारा दिवस मी गायब आहे. नेट, मोबाईल, रोजचा पेपर, टीव्ही या सगळ्यापासून दूर. आता शरीराने रोजच्या जगात परत यावं लागलं, तरी मन अजूनही तिथेच रेंगाळतं आहे. काय बघितलं, अनुभवलं आणि कसं वाटलं, हे सांगण्यासाठी शब्द पुरेसे नाहीयेत, कॅमेऱ्याची चौकट तोकडी पडते आहे. त्यातल्या त्यात, फोटोत बंदिस्त होऊ शकलेली ही एक छोटीशी झलक.

*************************************************************

दिवसाची सुरुवात इतकी मस्त असते का रे भाऊ? आपण तर कधी सक्काळी सूर्याजीला असा बघितलाच नव्हता


कधी शांत, धीरगंभीर



तर कधी अवखळ


काही वाटा संपूच नयेत...



पोटभर दंगा


देवाचिये दारी

 
 
वेगवेगळी फुले उमलली - कुणी रानात, तर कुणी बागेत. काही लहान, तर काही मोठी. कुठे सुगंधी तर कुठे गंधहीन. सगळी आपल्याच मस्तीत, आणि तेवढीच आनंदी! एकेकट्या फुलांचे किती फोटो टाकू ... हा एक कोलाजचा प्रयत्न.



Monday, December 7, 2009

पाणी...

    राजगडाच्या पायथ्याजवळचा एक ओहोळ. जवळपास ही गुरांना पाणी पाजण्याची जागा असावी असं दर्शवणारे गुरांच्या पायांचे ठसे आणि माफक प्रमाणात शेण. डिसेंबरमध्ये असवं तितकंच ... म्हणजे साधारण अर्धा ते एक फू्ट खोल आणि पंधरा - वीस फूट रुंद पाणी. तळाला थोडंफार शेवाळं असणारे गोटे. भर दुपारी बारा साडेबाराची वेळ. थोडक्यात, nothing perticular about the stream. रस्त्यावरून जातांना पाणी दिसलं, सहज पाण्यापर्यंत जाता येईल असं वाटलं, म्हणून नुसतं पाय बुडवायला तिथे थांबावं. परत बूट घालायचेत म्हणून जरा नाखुशीनेच पाण्यात जावं. पाण्यात पाय बुडवावा, आणि सुखं म्हणजे काय असतं, ते अनुभवायला मिळावं. तळपायाची शांती हळुहळू मस्तकापर्यंत जावी. मिठाची बाहुली विरघळून जावी, तसे मनातले सगळे संखार विरघळावेत, आणि अचानक सगळं काही स्पष्ट दिसायला लागावं. इतक्या घाई- गडाबडीने निघून आपल्याला खरं तर कुठेच जायचं नाहीये ... इथेच थांबलो तरी चालणार आहे हा साक्षात्कार व्हावा.





    तळपत्या सूर्याखाली असं डोकं थंड होत असतांना तीर्थक्षेत्रात स्नान करण्याच्या परंपरेमागचं लॉजिक समजायला लागतं. आग ओकणाऱ्या सूर्याखाली, धुळीने भरलेल्या वाटांवरून कोस चे कोस तुडवत येणाऱ्या पांथस्थाला गंगेच्या पाण्यात शिरतांना नेमकं काय वाटत असेल ते कळतं. गंगास्नानाने पापक्षालन होतं का नाही माहित नाही, पण वाटेवरच्या ओहोळात जरा वेळ पाय बुडवल्याने ताण-तणाव क्षालन नक्कीच होतं. शेजारचा साधासुधा ओहोळ हेरणारी नजर मात्र हवी.

Friday, December 4, 2009

राणीसारखी बसून ...

आईकडून ऐकलेली ही खास आमच्या आजीची कन्सेप्ट होती ... कधीतरी सगळं काम उरकलं, म्हणजे ती जाहीर करायची, "आता मी राणीसारखी बसून चहा पिणार आहे." मग छान चहा करून घ्यायचा, आणि तो अगदी निवांत बसून प्यायचा. आपण स्वतःच आपल्यासाठी चहा केला, तरी तो पिण्याची दहा मिनिटं का होईना, पण राणीपण अनुभवायचं!

रोजच्या रामरगाड्यात स्वतःकडे बघायलाही (तिच्याच भाषेत सांगायचं तर "xxx खाजवायला सुद्धा")उसंत मिळाली नाही, तरी कधीतरी दहा मिनिटं का होईना, पण आवर्जून स्वतःसाठी वेळ ठेवायचा. या दहा मिनिटांमध्ये तुमच्या तैनातीला कुणी दासी, हुजरे नसणार, तर त्याची सगळी तयारी आधी करून ठेवायची ... पण आपणच आपल्याला ही दहा मिनिटांची रॉयल ट्रीटमेंट बक्षीस द्यायची. मग तो चहा उरलासुरला, धड गरम नसणारा, टवका उडालेल्या कपातून नाही घ्यायचा - अगदी मनापासून आपल्याला आवडतो तसा करून घ्यायचा. आपलं असं कौतुक दुसरं कोणी करावं, म्हणून वाट बघत न बसता, स्वतःच मस्त एन्जॉय करायचं. या दहा मिनिटांच्या राणीपणाने इतकं मस्त वाटतं म्हणून सांगू?

कधीतरी मनात आलं की कामावरून घरी आल्यावर मस्त आवडतं गाणं लावायचं, फक्कड चहाचा बरोब्बर गरम कप घेऊन टेरेसवर सूर्यास्ताच्या रंगांची उधळण बघत बसायचं ... पुढची दहा पंधरा मिनिटं मी कुणाचंही काहीही देणं लागत नाही, सगळे फोन मेलेले आहेत, अगदी दारावरची बेल वाजलेली सुद्धा मला ऐकू येणार नाहीये ... कुठल्या राणीने एवढं मोठं सुख अनुभवलं असेल?