गेल्याच आठवड्यातली गोष्ट. चांगल्या घरातल्या आठ – दहा वर्षाच्या मुलामुलींविषयी कुणीतरी भिंतीवर वाईटसाईट लिहिलं होतं. त्यांच्या वयाला तर अजिबातच न शोभणारं. कुणी लिहिलंय याचा शोध झाला. हे लिहिणारी सुद्धा त्यांच्याच वयाची मुलंमुली निघाली. त्यांच्यासारखी चांगल्या घरातलीच. सगळ्यांपुढे त्यांनी आपली चूक कबूल केली, आईवडलांनी भिंत रंगवून द्यायची तयारी दाखवली.
भिंत रंगवली, की तिच्यावर लिहिलेलं पुसलं जाईल. पण लिहिणार्‍यांच्या मनातून कधी आणि कसं पुसलं जाईल हे? सगळ्यांसमोर आपली चूक कबूल करताना इतका टोकाचा राग येण्याचं कारण पण सांगितलं लिहिणार्‍यांनी. ज्यांच्याविषयी लिहिलंय, ती मुलं त्यांना आपल्यात घेत नव्हती, खेरीज इतरांनाही सांगायची यांना आपल्यात घेऊ नका म्हणून. आईवडिलांकडे ही तक्रार केली. पण त्यांना वाटलं, मुलांचं भांडण, त्यांच्यातच मिटेल. त्यांनी दुर्लक्ष केलं. आणि मग शेवटी हा असा स्फोट झाला गेल्या आठवड्यात.
या प्रसंगाने मला हादरवलंय. माऊपेक्षा जेमतेम तीन – चार – फार तर पाच वर्षांनी मोठी मुलं आहेत ही. तिच्या ओळखीची, तिच्याशी छान बोलणारी, क्वचित खेळणारी, वागायला बोलायला चांगली. बहुतेकांच्या घरातल्यांना मी ओळखते. यांच्या जगात एवढं बुलिंग असतं! आणि आई-वडील-आजी-आजोबा-ताई-दादा अशा कुणाला त्याचा पत्ताही नसावा इतकी लांब जातात मुलं तीन-चार वर्षात? यातल्याच कुठल्यातरी गटात अजून तीन वर्षात माऊ पोहोचू शकते! तिच्या मित्र मैत्रिणींनी असं कुणाला तरी ठरवून वाळीत टाकलं, किंवा तिला वाळीत टाकलं म्हणून चिडून तिने असं काहीतरी केलं, तर माझी प्रतिक्रिया काय असेल? या प्रसंगासारखे सगळ्यांसमोर तिला फटके देईन मी? आपल्या मुलानी एवढं लाजिरवाणं काहीतरी लिहिल्यावर वाटणारा अपमान, अविश्वास, राग हा आपल्या मुलाने हे का केलं हे समजून घेण्याच्या इच्छेपेक्षा काही काळ तरी प्रबळ ठरेल? आपल्या मुलांनी बुलिंग केलं यापेक्षा त्यांच्याविषयी कुणीतरी वाईट लिहिलं याचा राग मोठा ठरेल? आपल्या मुलाविषयी दुसर्‍या लहान मुलाला इतका राग आलाय, त्यालाही मदतीची गरज आहे, सगळीच मुलं आहेत त्यांना समजून घ्यायला हवंय, त्यांना परत एकत्रच रहायचंय याचं भान राहील? का “अपराधी” मुलांच्या आईवडिलांशी मला याविषयी काही बोलायचंही नाहीये असं म्हणेन मी?
मुळात इतक्या लवकर माऊने इतकं दूर जाण्याची कल्पनाच पचवणं फार जड आहे. तिला वाढायला वाव तर मिळायला हवाय, पण काहीही करायची मोकळीक इतक्या लहानपणी नकोय. कसं जपायचं? :(
भिंत रंगवली, की तिच्यावर लिहिलेलं पुसलं जाईल. पण लिहिणार्‍यांच्या मनातून कधी आणि कसं पुसलं जाईल हे? सगळ्यांसमोर आपली चूक कबूल करताना इतका टोकाचा राग येण्याचं कारण पण सांगितलं लिहिणार्‍यांनी. ज्यांच्याविषयी लिहिलंय, ती मुलं त्यांना आपल्यात घेत नव्हती, खेरीज इतरांनाही सांगायची यांना आपल्यात घेऊ नका म्हणून. आईवडिलांकडे ही तक्रार केली. पण त्यांना वाटलं, मुलांचं भांडण, त्यांच्यातच मिटेल. त्यांनी दुर्लक्ष केलं. आणि मग शेवटी हा असा स्फोट झाला गेल्या आठवड्यात.
या प्रसंगाने मला हादरवलंय. माऊपेक्षा जेमतेम तीन – चार – फार तर पाच वर्षांनी मोठी मुलं आहेत ही. तिच्या ओळखीची, तिच्याशी छान बोलणारी, क्वचित खेळणारी, वागायला बोलायला चांगली. बहुतेकांच्या घरातल्यांना मी ओळखते. यांच्या जगात एवढं बुलिंग असतं! आणि आई-वडील-आजी-आजोबा-ताई-दादा अशा कुणाला त्याचा पत्ताही नसावा इतकी लांब जातात मुलं तीन-चार वर्षात? यातल्याच कुठल्यातरी गटात अजून तीन वर्षात माऊ पोहोचू शकते! तिच्या मित्र मैत्रिणींनी असं कुणाला तरी ठरवून वाळीत टाकलं, किंवा तिला वाळीत टाकलं म्हणून चिडून तिने असं काहीतरी केलं, तर माझी प्रतिक्रिया काय असेल? या प्रसंगासारखे सगळ्यांसमोर तिला फटके देईन मी? आपल्या मुलानी एवढं लाजिरवाणं काहीतरी लिहिल्यावर वाटणारा अपमान, अविश्वास, राग हा आपल्या मुलाने हे का केलं हे समजून घेण्याच्या इच्छेपेक्षा काही काळ तरी प्रबळ ठरेल? आपल्या मुलांनी बुलिंग केलं यापेक्षा त्यांच्याविषयी कुणीतरी वाईट लिहिलं याचा राग मोठा ठरेल? आपल्या मुलाविषयी दुसर्‍या लहान मुलाला इतका राग आलाय, त्यालाही मदतीची गरज आहे, सगळीच मुलं आहेत त्यांना समजून घ्यायला हवंय, त्यांना परत एकत्रच रहायचंय याचं भान राहील? का “अपराधी” मुलांच्या आईवडिलांशी मला याविषयी काही बोलायचंही नाहीये असं म्हणेन मी?
मुळात इतक्या लवकर माऊने इतकं दूर जाण्याची कल्पनाच पचवणं फार जड आहे. तिला वाढायला वाव तर मिळायला हवाय, पण काहीही करायची मोकळीक इतक्या लहानपणी नकोय. कसं जपायचं? :(
1 comment:
खर आहे
Post a Comment